เสียงก้องจากภาพเขียนบนผาหิน โดย ระวี ตระการจันทร์

เ สี ย ง ก้ อ ง จ า ก ภ า พ เ ขี ย น บ น ผ า หิ น

เขาและเธอยังคงอยู่ตรงนั้น ?
มือถือเคียวเกี่ยวฝันร่วมปันแบ่ง
กลางป่างามทามทุ่งสร้างปรุงแปลง
รวมเรี่ยวแรงวาดหวังภาพสังคม

บนผาหินฉายระบำดึกดำบรรพ์
ผ่านเงียบงันเศร้าสุขทุกข์ห่อห่ม
ใต้เพิงผาฟ้าพราวชื่นดาวชม
แต้มอารมณ์บ่มถ้อยเป็นรอยทาง

เป็นรอยทางไกลแสนดั่งแดนสรวง
ภาพทั้งปวงรวมกันจึงสรรค์สร้าง
หลากฝ่ามือแจ่มชัดร่วมจัดวาง
เปลี่ยนรกร้างทาบทาแสงตาวัน

มลังเมลืองเบื้องหน้าอารยธรรม
คล้ายผาแต้มเก็บงำภาพความฝัน
เขาและเธอดูชื่นมื่นเหมือนยืนยัน
คอยสถิตนิจนิรันดร์เพื่อจรรโลง

มูนสีครามไหลล่องรวมสองสี
อ้อมวารี อบอุ่นกอดขุ่นโขง
ช่วยบรรเทาเปล่าเปลี่ยวยื่นเกี่ยวโยง
กล่อมยามโมงวังเวงด้วยเพลงรัก

ตุ้มตระหง่านเพิงผาภาพปลาบึก
รอยฝังลึกปึกแผ่นช่างแน่นหนัก
ยินพอเพียงเสียงบรรเทิงใต้เพิงพัก
เปล่งทายทักถึงวันวารผู้ผ่านมา

เสียงก้องจากภาพเขียนบนผาหิน
เผยเรื่องราวแดนดินแรกอุษา
ภาพความสุขเคลื่อนไหวอยู่ใกล้ตา
ตรงเบื้องหน้าเธอและเขายังเฝ้ารอ

เขาและเธอยังคงอยู่ตรงนั้น ?
วาดความฝันแรกเริ่มไว้เติมต่อ
ท่ามสังคมที่วุ่นเหวี่ยง-มิเพียงพอ
ผาแต้มหนอ หวังตาพบเพื่อสบใจ !

… ระวี ตระการจันทร์